Magnolia (vrijdag 8 mei 2015)
Het sneeuwt roze blaadjes in de straat. Een prachtig gezicht. Wel jammer dat het meteen ook het einde van de bloesemtijd betekent. Die duurt me eigenlijk te kort. Daarom geniet ik ieder jaar weer extra van de uitbarsting van de natuur. De kransen van witte en roze bomen langs de weg, afgewerkt met gele bloemetjes in de berm: een schilderij om te zien. Als ik geluk heb maak ik het nog maar zo'n 65 keer mee...
En dan de magnolia, mijn favoriet. Op zich al een mooie boom, qua vorm, die vanaf een relatief korte stam breed uitlopende takken heeft (in elk geval de soort die ik nu in gedachten heb). De bloesem begint met ruwe knoppen en kleuren langzaam op. Dan besluiten ze zich te ontvouwen, eerst voorzichtig maar dan... in volle glorie. Daarna verwelken ze en vallen de dikke bloembladen op de grond. En dat is het dan, daar moeten we het mee doen. Slechts 1 keer in het jaar. Ik heb dit bloeimoment voor mezelf willen vastleggen in een schilderij. Later maakte ik er een gedicht bij:
Aloude magnolia
Robuust en lieflijk tegelijk
Bloeiend in al je pracht
Verwijs je naar vervlogen tijden
En ben je nog steeds van deze tijd
VRIJDAG 8 MEI 2015
